De muziek is vaak verstild, zelfs fragiel. Op andere momenten creëert Nono door elektronische manipulatie van de instrumenten een mysterieus, soms verontrustend klankgeweld dat via een hele reeks luidsprekers de luisteraars sonisch inkapselt.
Luigi Nono begon in de jaren 1950 als een uitgesproken politiek geëngageerd componist, als antifascist en marxist. Later in zijn leven blijft die politieke dimensie aanwezig maar wordt ze een stuk minder expliciet, abstracter misschien.
Hoewel. Quando Stanno Morendo (1982) is een overduidelijke reactie op de repressie die in 1981 het Poolse volk trof en zelfs een aanklacht tegen haar onderdrukkers. Maar het is allerminst een ‘protestsong’ en het staat ook ver van werk zoals The People United van Rzewski.
De jonge Gentse componist Daan Janssens schrijft een nieuw werk voor dit programma dat speciaal geconcipieerd wordt om een geheel te vormen met Quando Stanno Morendo. De uitvoering is in handen van het Belgische ensemble Aton’&Armide (Benjamin Glorieux and Sara Picavet) en Centre Henri Pousseur.
Programma:
Luigi Nono | Quando Stanno Morendo, Diario Polacco N°2
Daan Janssens | (…nada.) Wereldcreatie voor cello, piano en live-electronics
do 28 mei 2015: De Bijloke – Gent
Uitvoerders:
Hyoid:ensemble
Emilie De Voght:sopraan
Johanna Greulich:sopraan
Livia Rado:mezzosopraan
Fabienne Séveillac:mezzosopraan
Aton’&Armide:ensemble
Katrien Gaelens: basfluit
Pieter Matthynssens: cello
Sara Picavet: piano
Benjamin Glorieux: muzikale leiding
Centre Henri Pousseur: elektronica
Klaas Verpoest: video
Daan Janssens: elektronica, compositie
Centre Henri Pousseur:elektronica
Klaas Verpoest: video
